Hirap magtiwala sa panahon ngayon. Depende na rin dun sa mga taong nakapaligid sayo. Swertihan nalang. Kung malas, sorry ka. Maghintay ka nalang. Hindi mo palaging makukuha ang gusto mo.
Kadalasan to sa isang klase. Isang taon mo silang makakasama. Kung di mo sila ka-vibes ts sila yung mga tipong halos walang pakealam sa pag-aaral, sorry ka. Hatakan pababa.
Wag kang mag-alala, may kakayahan ka pa ring kontrolin kung sinong mga tao sa paligid mo. Pero kung isang pag-gu-grupong naganap na ang guro ang namili, sorry ka talaga. Pa-group work group work pa kasi, pwede namang mag-isa diba? Hindi naman sa paglaki mo, lahat ng gagawin mo may kasama ka pa. Pero siguro, ayos na rin tong maranasan paminsan minsan, para alam mo yung pakiramdam na alam mong ayaw mo nang maramdaman pa muli.
Mahirap magtiwala kasi maraming nagmamarunong, nagpapa-impress, para magmukha silang magaling. Tapos sila pa yung alam mong hindi talaga responsable. Aba'y kung magvovolunteer ka, panindigan mo! Puro ka salita nakaka-asar lang eh. Mga simpleng bagay na sinabi mo di mo kaya panindigan, ts ikaw pa yung may lakas ng loob mag-kontrol sa buhay ng iba. Nasabi ko na at sasabihin ko ulit, ayusin mo muna buhay mo bago mo pakealamanan yung sa iba.
Mag-ingat ka rin sa mga kaibigan mo. Alam mo ang masakit sa mga nangba-backstab? Manggagaling sa "kaibigan" mo. Nakaka-asar. Pagkatapos mong magtiwala, para sa kanila, di ka naman mahalaga. Pagkatapos mo silang protektahan, pagkatapos mong mag-alay ng panahon para sa kanila, mang-iiwan nalang sila sa ere. Yung nirerespeto mo sila ts di sila marunong rumespeto. Nakaka-bastos. Ang kikitid kasi ng utak eh. Sarili lang iniisip. Tangina nila.
Nakakapikon nang makisama sa mga ayaw makisama. Eh wala kang magagawa eh. Maghihintay ka nalang. Pero okay lang, basta pag isahan, walang hatakan. Ang maiwan, edi iwan. Nakaka-asar yung pinipilit mong gumanda yung buhay mo pero ang daming eepal at makakapanira sayo. Ganun talaga ang buhay. Walang araw na hindi masisira. Pero hindi nasisira ang ayos at hindi naaayos ang sira. Balanse lang yan. Minsan kailangan mo lang talagang tumingin sa direksyon na masaya ka. Hindi ka makaka-move on kung hindi ka gagalaw. Mag-ingat ka nalang sa susunod. Tandaan mo ring wala ng ibang magmamahal sayo kundi ang pamilya mo at ang Diyos. Magtiwala ka rin sa sarili mo para di mo na kailangan ng "tulong" sa iba. Minsan kasi ginagamit ka lang din nila.
