2013

Masyadong random ang mundo at hindi mo alam kung kailan babaliktad ang ikot nito. Yung dating akala mong mali, nagiging tama na sa nakikita mo. Magulo pero ayos lang. Nakakatuwa nga na unti-unting nakikita mo kung ano yung dating hindi mo pa nakikita. Ang buhay mo ay masyadong maliit kung isa kang batang pinalaking uwi agad galing school. Normal lang yun sa high school. Pero sa college iba na. Okay lang ma-culture shock. Pero hindi okay kapag hindi mo kayang tanggapin. Malaki talaga ang mundo. College ka na. Matanda ka na. Lakihan mo na rin pag-iisip mo. Dito na nag-uumpisa ang tunay na laro mo sa buhay.

May mga bagay na pag titignan mo, mukhang imposible pero isipin mo nalang, kung nagagawa ng iba, magagawa mo rin. Kahit ano pa yan. KAHIT ANO. Mula sa mabubuting bagay hanggang sa pinaka-baliw na bagay na magagawa ng isang tao. Minsan nga normal na yun para sa iba. Pero dahil nga pinalaki kang nakakulong sa bahay, magugulat ka talaga. Pero move on dapat agad. Tanggapin. I-absorb. Nandyan na yan at wala kang magagawa. Normal na yun. Tanggapin mo. Isampal mo pa sa utak mo, normal na yun.

Dati, hindi ko inisip yun. Akala ko hindi nangyayari. Maliit lamang ang mundo ko noon. Hindi naman sa sarado ang isip ko ngunit ayaw ko lang paniwalaan hangga't di ako nakakasigurado. Pero nagulat talaga ako noong nalaman kong ganito pala ang mundo. Wala ng nagpapaka-santo sa mundo, lalo na sa mundo ng kabataan. Masama siyang tignan pero hindi para sa akin. Normal lang no? Para sakin kasi, hindi masama ang isang bagay kung wala kang sinasaktang ibang tao sa ginagawa mo. Ano bang pakealam nila sa buhay mo? Wag na masyadong manghusga kasi ang tao ay mayroon talagang kalayaan. Dati takot ako sa kalayaan ay kinekwestyon ko pa kung bakit ganun ang ginagawa ng iba. Takot ako kasi naiiba ito sa pagkakaalam ko. Pero natapos lang ang isang sem, marami nang nagbago.

Ang buhay mo, hindi yan karaniwan. Wala kang kaparehang buhay. Ikaw lang ang nagdidikta sa buhay mo. Normal lang na may mga hindi ka alam. Normal lang na may mga bagay na pinandidirihan mo pero ayos lang sa iba. Normal lang na mag-mukha kang mangmang. Pero hindi ka dapat magalit. Tanggapin mo. Wag mong kwestyonin. I-appreciate mo. Normal lang na ang galaw ng ibang tao ay naiiba sayo. Pero wag mo siyang kagalitan dahil dun. Matuto ka. Tumanggap ka. Masaya matuto. Okay lang na hindi mo maintindihan sa una pero sana dumating yung panahon na matuto kang mag-explore sa ginagawa ng iba. Wag mo nalang limitahan yung pag-iisip mo pero limitahan mo pa rin yung pag-aksyon mo.

Hindi ko sinasabi kung pano ka mabuhay. Sinasabi ko lang ang naranasan ko. Ay ganyan akong natuto. Walang masama sa pag-YOLO. May mga bagay na kailangan mong subukan bago mo husgahan (syempre hindi naman lahat) pero alam mo yun, sayang kasi eh. Mabilis lang ang buhay. Wag masyadong seryoso. Wag magfocus sa isang bagay, kasi minsan kailangan mo talagang magtry ng magtry hanggang sa mahanap mo yung gusto mo. Mabilis lang talaga ang buhay at mas mahirap na kung late-bloomer ka din tulad ko, parang iisipin mong 'wow nagsayang ako ng ilang taon sa buhay ko'. Pero okay lang yun. Sulit ang paghahanap sa bagay na magiging masaya ka naman. Isa pa, ang pagkakataon. Pag nandun na, wag nang bitawan. Kunin na agad. Madamot ang mundo kaya wag ka na mahiya. Mahirap magsisi sa huli. Kung yung tipong sasabog na yung puso mo sa kaba, okay lang yun. Practice lang, mawawala din yon. Marami pa akong gustong sabihin, sa sobrang dami hindi ko na mapagsunod sunod. Pero ito lang yung mga bagay na mahalaga na natutunan ko noong nakaraang taon. Sa susunod nalang yung iba.

Nung Gabing Iyon

Hindi mo alam. Hindi kasi kita kasama nun. HIndi naman kalayuan ngunit nung gabing yon, tila magkaiba ang mundong kinalalagyan natin. Ikaw pa ang unang nagtext sakin. Ganun naman lagi eh. Kakausapin lang ako pag may kailangan. Pag ako naman naunang magtext, busy ka lagi. Nakakahiya namang mang-istorbo. Ngunit nung gabing yon, hindi ka busy. Eh nasa labas ka e, pa-chill chill lang. Inom inom. Tapos ako naman yung busy. Di naman sobra pero may ginagawa ako nun. Ayos lang sakin. Mas gutso kong kausap ka kapag may ginagawa ako. Inspiration kumbaga. Pero di mo alam, di mo ramdam, wala lang sayo. Pero para sakin, malaking bagay na yon.

Hindi ko alam kung bakit pinili mo akong kausapin dahil nasa labas ka na nga at may mga kasama ka naman. Hindi ko na natanong. Masaya lang akong naisip mo rin pala ako nung mga oras na yun. Kinukwentuhan mo pa nga ako eh. Ang sarap sa pakiramdam. Parang kasama kita kahit hindi pa tayo nagkikita, parang magkatabi lang tayo. Gusto talaga kitang kausap. Parang dati pa tayo magkakilala kahit iilang linggo pa lang talaga. Pero walang piniling oras at panahon ang pagbuo ng nararamdaman ko sayo. Hindi naman sa gusto kitang pakasalan o ligawan pero ang alam ko, ikaw yung kaibigang hinahanap ko.

Nung gabing yon, di ko alam kung pano mo nagagawang magkwento sakin habang may mga kasama ka. Syempre nakakahiya rin lalabas ka pero tinetext mo lang din ako. Hindi ko rin alam kung dahil lang naka-inom ka kaya gusto mo pa rin akong kwentuhan. Nagsimula akong mag-alala sayo. Natatakot ako para sayo. Kahit hindi dapat, ganun yung nararamdaman ko. Masakit isipin na wala ako sa tabi mo kung kailan mo ako kailangan. Pero di mo naman talaga ako kailangan. Akala ko lang yun. Hindi ko alam kung bakit masakit para sakin. Sorry na, tanga eh.

Lumala pa ang sitwasyon, hindi ko na mabanggit. Yung pag-aalala ko, dumating na sa puntong gusto kitang puntahan at patulugin. Yung sitwasyon mo kasi, tipong nasa kaguluhan ka na parang hindi mo pa alam kung anong nangyayari. Siguro sobra lang akong mag-alala. Tipong gusto lang kitang samahan pauwi. Tapos papatulugin, babantayan ka. Pero mali pala. Hindi pala dapat ganun. Dapat hinayaan na kita. Dapat hindi na ako nag-alala. Dapat di na kita inisip. Dapat wala nalang akong naramdaman.

Kasi yung iniisip ko hindi pala totoo. Ako yung umasa pero ako lang pala nagpaasa sa sarili ko. Yung akala kong ikaw, hindi pala para sakin. Medyo tanga lang. Akala ko pinapasok mo ko sa buhay mo kasi ganon ako kahalaga, hindi pala. Pero bahala na. Alam ko na rin yung totoo. Ayos lang din sakin. Natanga lang talaga ako. Nagkamali. Isang malaking pagkakamali.

Ngayon ayos naman. Natutunan ko na. Di ko alam kung bakit di na tayo masyadong nag-uusap. Alam kong busy tayo pareho. Ayos lang. Hindi na ako magmamadali. Maghihintay nalang ako. Okay na yung nasa radar mo ako. Masaya na ako para sayo. Ayos na rin yung ganto. Pampakalma ng nagulo kong damdamin. Lilipas din to. Hindi ko alam kung bakit natripan kong isulat to dito alam ko namang hindi mo mababasa. Wala lang akong makausap tungkol dito. Kung mababasa mo man, hi sayo. Magkaibigan nga tayo. Masaya ako pag nakakausap ka. Wala lang oras ngayon. Hinihiling ko lang na balang araw maalala mo ulit ako kagaya nung gabing yon. Kahit ano pang pagusapan natin ayos lang. Nung nakilala kita, naghahanap ako ng kaibigan. Buti dumating ka, masaya ako. Patawad kung naging masyado akong mabilis pero okay na ngayon. Gusto na kita makausap ulit.