Hello

Patawad noong mga nakaraang araw. Di ako nakapag post dahil ako ay isang dakilang tamad. Di ko talaga alam kung busy ba talaga ako o tamad lang talaga ako. Pero tingin ko dahil sa oras eh. Ewan ko. Tsaka wala din naman ako malalagay dito eh. Wala naman akong masyadong problema. Wala akong pinoporblemang nakakapang-high blood. Ewan ko. Nagsimula lang naman ako mag-blog noong marami akong pinoproblema. Wala kasi akong masabihan. Mga tao kasi ngayon eh. Halos lahat di mapagkakatiwalaan. O sadyang konti lang talaga ang mga kaibigan ko? Ewan. Eh ayun, nalabas ko na lahat ng gusto ko sabihin dito, edi wala na. Di ko na alam kung pano dagdagan. Kaya minsan parang paulit ulit nalang yung mga topic ko. Siguro dahil sa title. Nalilito ako dahil sa title. Kaya ngayon matinong title na ang gagamitin ko bawat post. Para astig. Ewan. Para masaya! Ang gulo ko kasi eh. Parang buhay. Pero ito na nga yung iniisip ko. Kasi dapat matino yung title, dapat yung laman related sa title. Edi iikli yung post ko kasi di ko mapapalawak kasi mauubusan talaga ako ng topic. Kaya eto lang muna masusulat ko ngayon. Ang tamad tamad ko eh. Pero wala pang sampung minuto, matatapos na to. Nasusukat ko yung oras dahil sa music. Astig diba. Yun. Bye na nga.