Huli na?

Sabihin nalang nating matanda ka na. May mga anak kung gusto mo. Okaya partner lang, di niyo trip mag-anak. Okaya ikaw lang mag-isa. Kung san ka masaya. Matanda ka na. Pero huli na ba?

Sa pagko-commute ko, marami na kong nakitang ugali ng matatanda. May mga walang pakealam na tahimik lang, di na nagpapaapekto sa mundo. Meron namang maaalahanin at pag tinignan mo sa mata, may pag-asa pa sila. Meron din yung tahimik lang pero magugulat ka nalang, magpaparinig. Napaka-bitter. Nabubuhay nalang sila para mamatay.

Yan ang nakakapagtaka sa mga matatanda sa panahon ngayon eh. Di naman sa pagiging masama pero parang ayaw nila mag-adapt sa panahon ngayon. Ginagamit pa nila yung katandaan nila para humingi ng respeto. Para tingalain sila. Hunghang. Di porket matanda ka na, lagi kang susundan. Lagi kang aalalayan. Lagi kang nirerespeto. Hindi automatic yung ayaw kang paupuin tapos magpaparinig ka pa. Hindi lahat ng bata masaya. Karamihan sa mga kabataan ngayon ay may problema, lalo na sa school. Napapagod din ang bata. Pwede mo naman silang pagsabihan eh. Ts nung naka-alis na, magpaparinig ka pa ts ipapahiya mo pa siya kung wala na siya. Imbis na tinulungan mo siyang makatulong, pinagmukha mo na siyang masama, pinagmukha mo na rin ang sarili mong masama. Sa huli umuwi ang lahat na hindi masaya.

May mga matanda namang masipag. Masiyahin pa rin. Nakakagulat pa at marunong magpakumbaba. Marunong tumanggap ng pagkakamali. Ang sarap kumausap ng taong ganun diba? Pero sa totoo lang, wala pa kong nakikitang taong ganun. Nakakalungkot. Baka di tumatagal ang mga taong ganun. Sayang.

Pero seryoso, may mga matatanda kasing ayaw na tumanggap ng pagkakamali. Di na marunong makinig sa iba. Huli na? Siguro. Naiintindihan ko namang ganun na sila lumaki eh pero hindi naman huli na para sa kanila na matuto. Nakakaasar lang kasing isipin na sila yung mga matatanda, dapat sila yung role model. Pero hindi eh, kung ako yung susungitan nila, syempre hindi ako matutuwa sa ugali nila, hindi ko sila gagayahin. Parang tinutulungan lang nila sarili nilang kamuhian ng mundo eh, nakakalungkot lang talaga.

Siguro sa dami ng problema kaya sila nagkakaganun. Pero parepareho lang naman lahat ng taong may problema eh. Nasa ugali mo naman yun kung pano mo sila haharapin. Patas ang mundo. Nagmumukha lang hindi patas kasi hindi tayo pareparehas mag-isip. Talagang wala sa edad ang pagiging mature, nasa pag-iisip na ng tao yan. At hanggang buhay ka pa, hindi pa huli ang lahat. Kaya mo yan.

Ha

Marami na kong nasulat tungkol sa mga mayayabang. Kung dati ka pa nagbabasa dito, alam mo na yun. Minsan, hindi gustong paniwalaan yung mga pinagsasabe ko pero sa mga naranasan ko netong mga nakalipas na mga buwan, totoo talaga. Wala na kong magagawa diyan.

Dati'y may pag-asa pa ko sa mga taong may ugaling nabanggit ko. Pero hindi madali magbago ang isang tao. Matagal. Lalo na kung nasa stage siya na umaasa siya sa mga opinyon ng kaibigan niya, kaya nagkakaroon siya ng lakas ipagpatuloy yung maling akala niyang tama. Nakakalungkot isipin na sa panahon ngayon at sa edad nila, hindi angkop yung ugali nila. Yung inaasahan mong marunong na silang mag-handle ng responsibilidad pero siguro dahil sa mga taong nakapaligid sa kanila, nahahadlangan din yung dapat na nangyayari.

Sa tingin ko, wala tamang oras sa pagma-mature. Depende sa sitwasyon. Tsaka dun nga sa mga taong nakapaligid sa isang tao. Ang laki ng epekto ng paghawa ng ugali ng isang tao sa iba. Minsan napipilitan kang maging plastic kasi ayaw mo namang mag mukhang masama kahit na ayaw mo talaga sa tao. At bakit may mga taong ayaw sa ibang tao? Kasi hindi sila magkatulad. Ayaw niyang pumatol sa ugali nung isa. Ayaw niya ng away o gulo.

Normal lang naman kasing may hindi ka maka-sundo dito sa mundo. Iba iba naman talaga ang mga tao eh. Ang hindi ko lang matanggap yung mga taong ipagpipilitan pa yung gusto nila kahit nakakapinsala na sila ng buhay ng iba. Mga don at donya kasi eh. Ganyan na sila lumaki. Hindi nila alam ang sitwasyon ng mga nasa baba. Ang yayabang. Tapos yung mga taong naghihirap umakyat, syempre wala silang pakealam. Hindi nila kayang tumulong at hindi nila alam kung pano tumulong. Pwedeng nahihiya o napaka-ignorante lang nila. Ang sakit isipin pero ganyan ang karamihan ng mga tao ngayon, di na marunong magpakumbaba. Lalo na ang mga kabataan ngayon. Nakakalungkot isipin kasi ang kabataan pa raw ang kinabukasan ng bayan. Kaso kung ganyan din naman pala yung ugali nila, mas okay nang walang kinabukasan ang bayan. Mas pipiliin kong makaranas ng kabutihan sa gitna ng gulo kung saan nakikita ko yung tama sa mali kesa sa kapayapaang hindi mo naman alam kung totoo o nagpaplastikan nalang kayo.