Ha

Marami na kong nasulat tungkol sa mga mayayabang. Kung dati ka pa nagbabasa dito, alam mo na yun. Minsan, hindi gustong paniwalaan yung mga pinagsasabe ko pero sa mga naranasan ko netong mga nakalipas na mga buwan, totoo talaga. Wala na kong magagawa diyan.

Dati'y may pag-asa pa ko sa mga taong may ugaling nabanggit ko. Pero hindi madali magbago ang isang tao. Matagal. Lalo na kung nasa stage siya na umaasa siya sa mga opinyon ng kaibigan niya, kaya nagkakaroon siya ng lakas ipagpatuloy yung maling akala niyang tama. Nakakalungkot isipin na sa panahon ngayon at sa edad nila, hindi angkop yung ugali nila. Yung inaasahan mong marunong na silang mag-handle ng responsibilidad pero siguro dahil sa mga taong nakapaligid sa kanila, nahahadlangan din yung dapat na nangyayari.

Sa tingin ko, wala tamang oras sa pagma-mature. Depende sa sitwasyon. Tsaka dun nga sa mga taong nakapaligid sa isang tao. Ang laki ng epekto ng paghawa ng ugali ng isang tao sa iba. Minsan napipilitan kang maging plastic kasi ayaw mo namang mag mukhang masama kahit na ayaw mo talaga sa tao. At bakit may mga taong ayaw sa ibang tao? Kasi hindi sila magkatulad. Ayaw niyang pumatol sa ugali nung isa. Ayaw niya ng away o gulo.

Normal lang naman kasing may hindi ka maka-sundo dito sa mundo. Iba iba naman talaga ang mga tao eh. Ang hindi ko lang matanggap yung mga taong ipagpipilitan pa yung gusto nila kahit nakakapinsala na sila ng buhay ng iba. Mga don at donya kasi eh. Ganyan na sila lumaki. Hindi nila alam ang sitwasyon ng mga nasa baba. Ang yayabang. Tapos yung mga taong naghihirap umakyat, syempre wala silang pakealam. Hindi nila kayang tumulong at hindi nila alam kung pano tumulong. Pwedeng nahihiya o napaka-ignorante lang nila. Ang sakit isipin pero ganyan ang karamihan ng mga tao ngayon, di na marunong magpakumbaba. Lalo na ang mga kabataan ngayon. Nakakalungkot isipin kasi ang kabataan pa raw ang kinabukasan ng bayan. Kaso kung ganyan din naman pala yung ugali nila, mas okay nang walang kinabukasan ang bayan. Mas pipiliin kong makaranas ng kabutihan sa gitna ng gulo kung saan nakikita ko yung tama sa mali kesa sa kapayapaang hindi mo naman alam kung totoo o nagpaplastikan nalang kayo.