Huling Sandali

Ilang araw nalang pasukan na. Konti palang nagagawa kong school works. Ang tamad tamad ko kasi. Tapos nagpupuyat ako para lang sa wala. 2013 na, ayos buhay din. Sana. Kailangan kong masanay para sa college. Kinakabahan ako kasi labasan na ng mga college entrance test results. Gusto ko talaga sa malapit lang para di hassle at pwede pa gumala kasi madali rin naman makauwi. Parang ang sarap ng buhay. Yung nag-iisa ka lang, di ka pinapakealaman. May mga tao lang sigurong pang-college. Yung kaya maging independent. Introvert ang tawag sa kanila. Hindi sila mahiyain. Mas productive lang sila pag mag-isa. Ang high school kasi, ang design niya ay pang extrovert. Yung puro teamwork. Bilang isang introvert, mas gugustohin kong gumawa ng project mag-isa kesa pakealaman ng mga kagrupo ko ang ginagawa ko. Kung may task kaming isa isang gagawin, wala nang pakealamanan. Ang akin ay akin. Pag ipapasa, compile tapos pasa. Para sakin ito ang dahilan kung bt mahirap ang high school. Puro cooperate. As if lahat kami masipag. Yung iba, sinuswerte lang naman sa mga kagrupo. Kahit sabihin mong iba-iba grade namin sa isang grupo, ayoko pa rin. Pag di tumutulong dapat alisin. Sa college siguro iba na. Matanda ka na eh. Iiwas na rin ako sa mga taong immature. Ewan ko. Parang madali magbago kasi baguhan kayo lahat dun. Parang uulit ka lang. Pero mas mataas na. Ang hirap magbago ngayon eh. Ginagawa ko pero mahirap. May araw na naiiwasan ko ang katamaran pero hahabulin nila ako. Sana maiba na lahat next year. Ayoko na dito. Gusto ko lang naman talagang magbago eh.