Malapit Na

Ilang linggo nalang matatapos na ako sa high school. Halos wala pa kong nagagawang makabuluhan para maging memorable ang karanasan ko sa high school. Kating-kati na rin naman ako makaalis. Pero susulitin ko na rin para walang sisihan. 2013 na, pero may mga bagay pa rin akong pinalampas. Minsan mas maganda pag inuuna mo yung sarili mo bago ka makatulong sa iba. Para hindi kayo parehas yung may problema. Maganda rin kung kaya mo naman, wag ka na humingi ng tulong para kung ano yung plano mo, yun yung masusunod. May mga tao talagang malakas manggamit. Pero sa mundong ginagalawan ko, ang high school, ay sample pa lang ng mga taong makikita ko pag labas ko dito. Napakarami pang pwedeng mangyari. Kahit dalawang buwan na lang, sobrang dami pang mangyayari. May mga bagay din na mangyayari nang saglit pero pwedeng makapagbago ng hinaharap. Kung nakikita mo dati ang sarili mo sa lugar na gusto mo, pero nagkaroon ng komplikasyon ay wala na, durog na ang iyong pangarap. Bilang isang senior, naranasan ko ang pagiging masipag at pagiging tamad. Di ako nagsisisi sa mga aksyong nagawa ko at hindi ko nagawa. Parte yan ng buhay at maliit pa lamang yan kung titignan mo ng buo ang buhay. Ang nangyari sa isang oras ay maliit na para sa nangyari sa labing-anim na taong nakalipas na sa buhay ko. At ang labing-anim na taong iyan ay maaaring wala pa sa kalahati ng magiging buhay ko. Pero pwede rin namang malapit na ang katapusan. Walang makapagsasabi talaga niyan. Ang nais ko lamang sa buhay ko ay mahanap ang mga sagot sa kung ano ako sa mundong ito at kung sino ba ako. Nagsasayang ako ng panahon para mag-isip. Para gumawa ng mga bagay na di naman talaga makakatulong sa buhay ko pero ginagawa ko pa rin kasi kailangan. Di naman lahat ng pinapagawa sa school ay makakatulong sa pag-unlad mo sa buhay. Pero may choice ka pa rin sa lahat ng bagay. Malaya ka. Pero sa pagsunod mo sa mga kailangan ay nalilimitahan ang kalayaan mo. May oras pa naman. Kaso nauubos din ang oras. Malapit na talaga. Susulitin ko na. Oras na.