Walang Kwenta

Ngayon ko lang nalaman kung ano pang pinaka-ayaw ko bukod sa mga mayayabang. Group works/projects.

Nakakapikon. Hindi naman kasi lahat kikilos eh. Yung iba puro umaasa lang sa isa. Walang kwentang mga kagrupo yan oh. "Bayaran nalang kita" Ulul. Sayo na yang pera mo. Pasuntok nalang. Pero seryoso, ang sarap manapak nung mga taong umaasa nalang palagi. Nakaka-barda lang kasi alam mong college ka na. College na kayo lahat. Ts pepetiks petiks ka pa rin. Edi dapat di ka nalang nag-enroll. Sayang slot. Pahirapan diyan ts magsasayang ka lang. Nakakahiya ka.

Wala naman talaga kong pakealam kung ikaw yung chill chill lang sa grupo. Nangengealam lang ako pag ako nadadamay. Eh ayoko ng ganun eh. Wag ka nang magpahamak ng iba. Hindi ka boss, hindi ka reyna, hindi ka hari dito. Kung ganyan ka sa bahay mo, pinapaalala ko lang na wala ka sa bahay mo. Maging responsable ka naman.

Ayang 'responsable'ng yan, konting bata lang may alam. Malas mo nalang pag nasama ka sa grupong walang alam niyan. Pabigat yan eh. Kung sarili lang iniintindi niya edi hayaan niyo na siya. Pero kung ikaw yung taong yun, wag ka nang sumunod. Pabigat ka eh. Siguro kailangan mo na ng salamin para malaman mong ikaw yan. O magpasampal ka nalang sa mukha. Matuto kang makiramdam.

Marami akong hinahanap sa tao. Mapili akong kaibigan. Nakakausap ko rin naman kahit sino pero iba yung kaibigan. May kwenta sila. Mapili ako kasi may kakayanan akong kontrolin kung sinong mga taong nasa buhay ko. Maliban nalang syempre yung given na(kaklase). Kung di ka marunong makisama, iiwan kita. Matulungin ako pero kung di mo kaya tulungan sarili mo, ayoko na mag-aksaya ng panahon sayo. Maaaring di ko lang makita ang silbi mo o pinili mo na talagang maging walang kwenta.

Kahalagahan ng Itsura

'First impression lasts' daw. Dahil ba dito kaya pag may nakikita tayong sumisikat, hinuhusgahan natin yung itsura niya? Kahit anong ugali, kung pangit yung mukha, pangit agad ugali niya? Okaya naman ay kapag banyaga ang bumangga sating mga Pilipino, huhusgahan agad yung race niya? Di bale na kung magaling, kung naiiba siya sating mga Pilipino eh kaaway na natin siya. Diyan lang naman tayo magaling eh. Gumagana lang pagiging agresibo natin pag may napapansin tayo sa iba.

Noong tumakbo si NB bilang isang senador, ayaw ng karamihan sa kanya. Dahil lamang sa kulay ng balat niya. Meron pa namang dahilan pero kung tumambay ka lang sa facebook at twitter at karamihan sa mga 'friends' mo o kaya sa mga fina-'follow' mo ay ang kabataan, ayan ang bukambibig. Maitim daw kasi.

Eto naman, noong lumaban ang basketball team ng Pilipinas sa mga karatig bansa natin, ang lakas na nating mang-asar. Ang galing no, di bale na kung may talent o wala eh, kung ano lang itsura niya yung agad ipapamukha sa kanya. Natalo lang tayo sinisisi na natin yung mukha niya.

Diyan naman tayo magaling eh. Nanghuhusga tayo depende sa nakikita natin. Napaka-babaw. Napaka-immature. At karamihan sa mga nasa facebook at twitter ay mga studyante pa lamang. Pero hindi yun dahilan para magkaroon sila ng karapatan mang-asar ng mga ayaw nilang tao. Pa-respect respect pa sila eh sila nga hindi marunong rumespeto. Akala mo kanila yung mga social networking sites eh.

San ba natin nakuha yang pag-iisip na yan? Napapansin ko lang, karamihan satin nang-aabuso na ng kalayaan eh. Tulad ngayong linggo, may bagyo lang, "Sana suspended" ang bukambibig. Ayun nasuspend. Ts kinabukasan ulit. Ayun napagbigyan nanaman. Ngayong araw, holiday. Ang sarap no. Pero hindi. May mga loko-loko kasing humihiling ng bagyo para lang sa ikabubuti nila eh. Hindi naman lahat ng mamamayan ng bansang to may natitirhan. Ang tataas kasi ng tingin sa sarili, hindi nila alam na mayroon pa palang nasa baba nila.

Sakit na nga ba to ng mga Pilipino? Siguro. Nakakasawa na nga tignan eh. Tatambay ka lang sa mga social networking sites, ang dami mo nang mapapansin. Maraming nagmamarunong, mali naman. Yung iba naman akala nila nakakatawa sila, hindi, nang-aasar lang. Kelan pa naging nakakatuwa ang pang-aasar sa likod ng computer. Buti kung harapan silang nang-aasar eh.

Mababago pa ba to? Pwede. Kung kumikilos lang yung mga taong alam ang katotohanan at nakikita yung tama, baka magbago pa. Kaso hindi naman posibleng magbago  ng ilang araw lang yan eh. Isipin mo nalang. Yung mga 13-16 year olds na mahilig mang-asar na nasa facebook mo ngayon, tingin mo ba mababago nila yung bansa? Sila-sila rin naman yung mga taong naghahanap pa ng kakampi bago mang-asar. Pag marami na sila, tingin nila tama sila. Nakakaiyak kasi wala man lang silang sariling pananaw kung pano sila mabubuhay nang wala ang iba.

Pag-asa pa ba ng bayan ang kabataan? Eh kung matitino lang role models ng mga kabataan ngayon eh. Pero hindi, yung iba, dun lang sa mga musika. Mga magagaling kumanta at may itsura at dugong banyaga, dun sila. Pano magbabago yung bansa natin ng mga kabataang hindi mahal yung sarili nilang bayan? Eh pano mo nga ba mapapakitang mahal mo ang sarili mong bayan?

Ako? Representasyon lang ako ng mga mahihiyaing Pilipino. Maraming opinyon pero wala lakas ng loob magsalita at kumilos. Hindi ako ganoong tao. Alam ko naman eh. Kilala ko ang sarili ko. Pero hindi pa ngayon ang panahon. Sino bang makikinig sakin, bata lang naman ako. Karamihan pa naman sa mga tao ngayon di marunong makinig. Iba lang paraan ko ng pagkilos. Sapat na yan, wag mo muna akong husgahan.

Drama rama

Ayoko sa drama. Ayoko pag may umiiyak. Ayoko pag may nagpaparinig na nahihirapan na sila, yung tipong gusto na nilang sumuko. Ts pina-public show nila na akala mo nasa tv sila. Nakakairita. Ayoko sa mga taong naghahanap ng ka-dramahan sa buhay. Pwede namang magpakasaya eh. Ts pag may problema, harapin mo. Wag mong iyakan. Kahit sa kabilang mundo hindi solusyon ang pag-iyak sa problema.

Naaawa rin naman ako sa kanila eh. Parang hindi nila alam kung pano solusyonan yung problema. Gusto mong tulungan pero ayaw mong paasahin yung tao pag hindi mo rin na-solusyonan. Naiisip mong ano bang ginawa niya para maparusahan ng problemang ganun. Pero malay mo, nararapat din sa kanila. Ewan ko nalang.

Isa pang problema dito, pag matanda na yung inatake ng problemang mga ganyan. Sobrang nakakaawa. Ang sakit tignan. Nagpapaka-hirap sila para masolusyonan yung problema. Ts ewan ko, pag ako kasi iniintindi ko nalang. Normal lang naman magkaproblema tsaka pag nandyan na yan, wag mo na patagalin. Pati ba naman yan ipo-procrastinate mo.

Nag-iiba talaga ang tao pag sinasampal mo ng problema sa mukha ano? Yung iba, iiyak. Yung iba wala lang. Yung iba nagtatapang-tapangan. Yung iba ibibigay sa iba, share daw sila e. Ang gulo ano. Conclusion: Wala sa problema ang problema. Ang problema ay yung may problema. Problema mo nang intindihin yan.

Dutsbag

May kakilala akong FC. Kasi isang beses pa lang naman kami nagkikita. Tapos yon, fc siya. hehe. Pero hindi dun nagtatapos ang lahat. Nagsisisi akong in-accept ko siya sa facebook (pero naka-hide yung mga pinopost niya) at finollow niya ako sa twitter (malamang fa-followback ko baka umiyak eh(jk)). Nakaka-asar yung ugali niya. Di ko matandaan kung naging dahilan na siya ng mga blog post kong pang-immature eh, pero immature talaga siya.

Siya yung tipo ng taong tingin niya, pala-kaibigan siya. Pero sumosobra siya minsan eh. Nakikiride siya sa mga trip ng tao at feeling niya nagkakaintindihan sila. Pero hindi kasi dapat ganun. Wag mong pwersahin yung conversation. Hindi porket gusto ng iba gugustohin mo rin. Okaya pag naiiba yung opinyon mo isasaksak mo sa baga ng iba. Pakealam ba nila? Nirerespeto ka naman nila eh edi respetuhin mo rin sila. Umeepal pa sa buhay ng iba eh hindi naman kayo magka-lapit na magkaibigan.

Tanggap kong may mga taong hindi pa nagmamature pero ang sakit kasi tignan. Ibang iba yung ugali ng mga taong ineexpect mong aasta na tugma sa age nila. Akala ko naman pag magha-high school na ako eh mas madali na intindihin yung mga tao. Ayun, hindi pala. Ts pagtungtong ko sa college, akala ko eto na talaga yun. Sabay ganun din pala. Minsan mas malala pa. Pero ayos lang. Umpisa pa lang naman eh. Ang hindi kaya sumunod, maiiwan. Bahala na sila diyan. Paalam.