Ayoko sa drama. Ayoko pag may umiiyak. Ayoko pag may nagpaparinig na nahihirapan na sila, yung tipong gusto na nilang sumuko. Ts pina-public show nila na akala mo nasa tv sila. Nakakairita. Ayoko sa mga taong naghahanap ng ka-dramahan sa buhay. Pwede namang magpakasaya eh. Ts pag may problema, harapin mo. Wag mong iyakan. Kahit sa kabilang mundo hindi solusyon ang pag-iyak sa problema.
Naaawa rin naman ako sa kanila eh. Parang hindi nila alam kung pano solusyonan yung problema. Gusto mong tulungan pero ayaw mong paasahin yung tao pag hindi mo rin na-solusyonan. Naiisip mong ano bang ginawa niya para maparusahan ng problemang ganun. Pero malay mo, nararapat din sa kanila. Ewan ko nalang.
Isa pang problema dito, pag matanda na yung inatake ng problemang mga ganyan. Sobrang nakakaawa. Ang sakit tignan. Nagpapaka-hirap sila para masolusyonan yung problema. Ts ewan ko, pag ako kasi iniintindi ko nalang. Normal lang naman magkaproblema tsaka pag nandyan na yan, wag mo na patagalin. Pati ba naman yan ipo-procrastinate mo.
Nag-iiba talaga ang tao pag sinasampal mo ng problema sa mukha ano? Yung iba, iiyak. Yung iba wala lang. Yung iba nagtatapang-tapangan. Yung iba ibibigay sa iba, share daw sila e. Ang gulo ano. Conclusion: Wala sa problema ang problema. Ang problema ay yung may problema. Problema mo nang intindihin yan.
No comments:
Post a Comment