ASDFGHJKL

Tingin ko di na ko marunong magblog. Ewan ko. Siguro laging wala sa panahon ako nagbblog kaya pangit na. Siguro kailangan may dinadamdam ako para makapagsulat. Kainis. Kung legal lang uminom eh. Di naman lahat ng tao, gumagana ng normal. May sikreto lahat ng bagay. Sana kasi madali nalang ang buhay. Masyado yata akong malungkot ngayon eh. Ewan ko. Okaya sadyang tinatamad. Inaantok na rin naman ako. Nakakastress kasi eh. Masyado akong nappressure kahit na chillax naman talaga ako. Parang wala akong kwenta. Parang yung mga barya sa wallet mo. Pero pag nawala sila, tsaka mo lang malalaman kung gaano sila kahalaga. Lahat naman ng tao ganyan eh. Except sa harap ng kaibigan mo. Di naman tatagal ang pakikipagsalamuha mo sa mga kaibigan mo kung di niyo pinapahalagahan ang isa't isa eh. Ewan ko. Aba, mukhang mas may sense pa tong post na to kesa dun sa naunang dalawa. Aba ang galing naman. Siguro kasi dinadamdam ko ang sinasabi ko dito. Parang nakalimutan ko na kung pano magblog eh. Kumbaga sa bisikleta, back to basics ako. Sumesemplang ulit. Pero sa totoong buhay ay di ako marunong magbike. Parang buhay ko. Di ko alam kung pano ako uunlad pero go lang, bahala na si batman.

Estudyante Blues EP 16

Linggo. Gabi. Hinihiling ng mga estudyante na walang pasok bukas. May bagyo eh. Tsaka ayaw lang talaga ng mundo sa Lunes. Tapso ilang linggo nalang, mag-uumpisa na ang entrance test sa isang University na maraming nangangarap. Nakakastress. Di ko alam kung uunahin kong ipasa ang first quarter ng huli kong taon sa high school o yung entrance test. Pero syempre, yung entrance exam pipiliin ko. Pero mababaliw na talaga ako eh. Di ko na kaya magdecide. Pakiramdam ko, pag di ako pumasa sa Big 4 Universities eh guguho na mundo ko. Hay buhay.

Mga kabataan ngayon. Sinisisi ang gobyerno dahil sa kahirapan. Ewan ko, pero ako, wala akong pakealam kung may ginagawa ang gobyerno o kung wala. Di na mahalaga yun. Para sakin, basta mayaman ka, prayoridad mong tumulong.

Ang mga bata ngayon, pag tinanong mo kung ano course, syempre sasabihin nila yung course na oag may trabaho, yayaman. Para sakin, hindi factor ang pera sa pagbagsak o pag-ahon ng bansa. Wala yan sa nakikita natin sa hinaharap. Ang lahat ng ginagawa natin ngayon, yan ang maghuhubog ng hinaharap natin. Kumbaga, mahalaga ang pagkilos. Di pwedeng puro salita nalang tayo. Kung gusto mo lumabas kung ano yung iniisip o pinaplano mo, dapat ay ginagawa mo.

Ang mga bata ngayon, gusto nila yumaman pag laki nila. Lahat naman eh. Pero ano nga ba mapapala ng bansa kung mayaman sila? Kung gusto mong makatulong sa bansa, bawas ang yaman mo. Di ko alam kung ano ang mangyayari satin sa hinaharap. Di ako ganun kagaling manghula. Pero malay mo. Kaso wag na. WAg mag-assume.



Hindi lahat ng tao, may pakealam sa bansa. Hindi lahat ng tao, gusto mabuhay. Hindi lahat ng tao, masaya sa buhay. Hindi lahat ng bagay madali. Hindi patas ang buhay. Hindi laging ikaw ang bida. Hindi laging ikaw ang malungkot at masaya. Hindi lahat ng tao mabait at hindi din lahat ay masama. Di lahat ng bagay sa mundo maganda. Hindi lahat ng tao, matino. Hindi lahat ng tao, marunong makuntento.

Estudyante Blues EP 15

Minsan pag may problema tayo, nag-iiba ang paraan natin ng pag-iisip. Yung tila dirediretso ka na sa buhay ta's bigla kang napa-u turn. Parang nakakabaliw. Yung may plano ka na pero biglang nagiba, nawasak. Ngayon, ang una nating ginagawa ay ang magpanic. Di na kita masisisi kung ganyan ka. Ang problema naman ay laging biglaan. Hindi na ito pinaghahandaan. Pag may problema na, tsaka lang tayo kikilos. Pero may mga problemang kaya naman paghandaan. Pero kahit alam na nating andyan na siya ay di pa rin tayo kumikilos. Parang math. Alam na natin na may quiz pero di tayo naghahanda. Pero may punto din naman yun eh. Di naman natin alam kung ano ang mga eksaktong bagay na lalabas sa quiz. Ang mahalaga lang ay alam natin ang gagawin. Pero may mga taong di alam ang gagawin pag dumating na ang problema. Di sila handa. Siguro naman alam nilang hindi sila handa. Pero hinahangaan ko din ang mga taong masaya pa rin pag may problema. Pero syempre, may down side din ang mga taong ganto. Sila pa yung magaling mag-acting. Akala mo, masaya sila. Yun pala, nagkukunwari lang. Di ko alam kung nakakaawa yun o nakakatuwa. Ewan.

Para sa kin, ang pinaka-madaling paraan sa pag harap sa isang problema ay ang pagiging ikaw. "Be yourself". Tama. Di mo kailangan mag panggap na ibang tao ka para maging maganda ang tingin sayo ng iba. Ang problema, ikaw lang ang haharap. Kada tao ay may problema. Maaaring may tao nga sa paligid natin pero gabay lamang natin sila at sa kanila tayo natututo. Di din pwedeng laging nakasara ang utak natin. Maaaring di natin naeexperience kung ano ang buhay na meron sila, pero at least may natututunan tayo sa iba.

Ang buhay natin ay maaaring mahirap. Laging may problema. Pero dapat ay hindi tayo nagpapatumba sa mga simpleng problema. Di dapat tayo agad sumuko. Isang araw lang ay marami nang pwedeng mangyari, basta marunong tayong kumilos.

Estudyante Blues EP 14

Ayos tong araw na to. Ganto lang pala mabuhay. Kailangan ay nagpapakahirap ka para lang sumaya. Walang shortcut sa kasiyahan. Kung di ka marunong maghirap, dadating ang panahon na di mo kakayaning tanggapin ang kahirapang nararanasan mo.

Sa mundo, kahit na masaya ka na, may mga tao pa ring masama, pati ang mga mayayabang. May mga taong porket magaling sila sa isang bagay, akala nila sila na ang boss sa larangang iyon. Ayoko sa mga taong makasarili. Yung tipo ng tao na hindi man lang marunong ialay ang buhay nila sa iba. Mataas pa ang tingin sa sarili.Nakakaiyak. Puro sarili lang nila ang masusunod. Ang mga taong ganto ay kadalasang mayaman. Di ko alam kung bakit pero, pag may yaman, may yabang. Wala pang lima ang mga kakilala kong mapagkumbaba, pero mayaman. Nakakainis. Napakalaking salot sa mundo ng mga taong hindi marunong magpakumbaba. Akala mo, batas eh. Ang masakit sa lahat, pag matalino yung tao, wala ka. Kunsyensya nalang nila ang papatay sa kanila. Kaso ang mga taong ganyan, hindi marunong makinig sa kunsyensya. Mga tao nga sa paligid nila, di nila pinapakinggan eh, kunsyensya pa kaya? Nakakaabnormal.

Ang mga taong ganon ay malapit na sa perpekto. Pero kung pagbabasehan ang ugali ay patay sila. Negative sila pero naka absolute value, medyo delikado yun. Sila yung mga may magagandang resulta sa mga ginagawa pero ang ugali nila ay malapit na sa demonyo.

Alam niyo ba na ang demonyo, hindi yan nagpapakita nang pangit. Bakit siya mananakot? Eh pano siya magkakaroon ng impluwensya sa iba kung nakakatakot siya? Hindi dapat siya nananakot, para may magtiwala sa kanya. Tapos pag nakuha na niya ang tiwala mo, sisirain ka niya. Ang demonyo ay nasa tao. Ang tao ay demonyo. Di ko sinasabing totoo to pero mga representasyon lang ito. Ang taong masama ay yung mga taong maganda sa labas, pero ang totoo nilang ugali ay lalabas din pag nag-tagal. Di ka dapat nagtitiwala sa mga taong di mo pa nakikita magalit. Ang taong mabait, hindi yan palaging galit. Nakakatakot magalit ang mga taong mabait. Di kasi sila sanay. Iba sa pakiramdam ang pagiging masama kung nasanay ka nang maging mabuti. Yan din ang hirap nang pagiging mabuti. May mga taong nangangahas sayo kasi sarili lang nila iniisip nila. Nakakadismaya ang mga tao ngayon. Ang yayabang. Nakakadismaya talaga.

Kung ako sayo, magbago ka na. Di pa huli ang lahat para magbago. Tatanggapin ka naman eh. Tsaka di mo naman kailangan makinig sa iba para ka lang mabuhay. Bakit mo ba hinahayaang ibang tao pa ang magdesisyon para sayo, eh buhay mo yan eh. Nakakadismaya ka. Natuto na ko diyan. Pero may mga tao talagang matigas ang ulo at umaasa pa rin sa mga sagot ng iba. Bakit mo bubuksan ang buhay mo sa taong di mo pa lubos na kilala. Mag-iingat ka. Ganyan ang buhay. Di ko namang sinasabing magmadali ka. Sinasabi ko lang na darating ang mga ganitong sitwasyon sa buhay mo at kailangan mo lang maging handa. Sinasabi ko lang to kasi naranasan ko na ito. Bata pa naman ako eh. Sinasabi ko lang talaga na maging handa ka sa paghuhusga ng iba. Maging matatag ka, mabubuhay ka. Magkaroon ka lang ng tiwala sa sarili mo, mabubuhay ka. Pero ang pagiging ma-pride ay hindi ipinagmamayabang. Di mo kailangan ipag-sigawan sa mundo kung ano ang ginawa mo, kasi di naman kailangan. Aanhin ba nila yon? Hayaan mo na ang mga taong gusto kang makilala na kilalanin ka. Mag-iingat ka lang talaga palagi. Ganyan kasi dito sa earth.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Dahil walang internet at hindi ko pa ito ma-post, dudugtungan ko.

Ngayong gabi, napansin kong napaka-sarado pala ng buhay ko sa pamilya ko. Ayos lang ito sa akin. Parang hangin lang ako sa bahay. Hindi ako sanay maging mayabang. Nag-apply ako bilang photographer, writer at cartoonist sa magasin ng school namin. Wala pang nakakaalam nito except dun sa classmate ko dati na pinilit ako sumali. Siya palang at ilan kong mga kaibigan ang nakakaalam. Di ko alam kung bakit mas komportable ako sa harap nila kaysa sa magulang ko. Ang pangarap ko sa buhay ay pagtanda ko, babalikan ko sila at pasasalamatan. Pero dahil nga mahiyain ako, di nila yon alam. Nagkasakit ang lola ko noon, ang nanay ko, di ko maintindihan ugali. Hindi naman sa galit pero yamot siya samin at sinabi niya pang siguro pag siya naman daw yung magkasakit, wala kaming pakealam. Di ko na maalala kung ba't niya sinabi yon. Naka sakit lang sakin yon dahil tila binasag niya yung pangarap kong walang nakakaalam, except sa bumabasa nito.

Yun lang talaga eh. Yung pangako kong pasasalamatan sila, binasag pa. Ang sakit isipin eh. Nakakabaliw. Tila sinasabing sana di nalang ako nabuhay sa mundo eh. Hindi niya lang kasi alam.

May mga tao kasing di alam kung sino sisisihin pag may problema eh. Kaya nag-uumpisa silang magturo ng kung sinu-sino para sisihin. Sila yung tipo ng mga taong di alam humawak ng alanganin na sitwasyon. Di ako nagpapaapekto sa mga taong mabilis mataranta. Pero may mga tao din talagang kung makadamay, wagas. Ang alam kasi nila, wala naman talaga silang mali, kaya pinipili nalang nilang sisihin ang mga tao sa paligid nila. Kung ganyan ka, pwes, sasabihin ko na sa'yo; NAKAKATANGA. Di mo kailangan manisi ng iba kasi may maliit na pagkakamali. Natural lang ang pagkakamali sa buhay kasi hindi perpekto ang buhay. Hindi pwedeng ikaw lagi magaling porket magaling ka na. Give chance to others nga naman. Sa mundo, hindi laging ikaw ang bida. Sa buhay mo, oo pero sa mundo, isang malaking hindi. Ang buhay ng tao ay isa lamang kwento. Hindi ka pwedeng maki-bida sa buhay ng iba, kasi may buhay ka naman. At kung ikaw naman yung taong tipong mahina ang loob at laging may gumagawa ng desisyon sa buhay mo, tigilan mo na. Tama na. Ang buhay mo ay buhay mo. Ang bait nga ng Diyos kasi binigyan ka Niya ng buhay eh. May mga tao ngang pagkapanganak ay kulang kulang. At kung isa ka din sa mga taong mahina ang loob kasi minamaliit ka ng iba, pwes sasabihin ko sayong HINDI MO KAILANGAN MAGING MATALINO PARA UMUNLAD. Sa buhay, di porket bobo, wala nang pag-asa. Ang Diyos, binigyan niya tayo ng kakayahan/talento. Sa totoo lang, yan ang pinaka-naaappreciate kong bigay ng Diyos. Di kasi ako ganoon katalino. Pero nung na-realize ko yan, nagbago pananaw ko. Naging malakas ang loob ko. Kasi kung di ko nalaman kung ano ang talento ko, di mo sana binabasa tong blog na to. Siguro matagal na kong sumuko sa buhay. Siguro isang post lang nagawa ko dito. Siguro, petiks petiks ako ngayon sa school. Pero iba na talaga ang pakiramdam ko sa sarili ko ngayon. Ang laki ng pagbabago.

Isa pang problema sa mundo ang pagbabago. Minsan, ikaw lang ang nakakakita niyan. Minsan din, ibang tao pa. Pero kung ibang tao pa ang nakapansin sa pagbabago mo, sila yung mga tunay mong kaibigan. Para sa mga kabataan, di ako naniniwalang mas mahal ka pa ng syota mo kesa sa mga kaibigan mo. Lalo na kung yung syota mo eh iilang buwan mo pa lang nakikilala. Ang kaibigan, hindi sila yung mga kailangan pa ng label na bf/gf kasi hindi mo naman sila magiging kaibigan kung di ka niyan mahal eh. Ang pagmamahal, nararamdaman yan kapag tingin natin o nararamdaman nating tanggap tayo ng iba. Wala akong tiwala sa mga mag-syota sa panahon ngayon, lalo na kung wala pa silang 20 years old, nak ng tupa naman, di kapanipaniwala. Ang kaibigan ang pinakamagandang lugar kung saan pwede ka makipag matagalan sa babae/lalaki mong kaibigan. Ganto kasi yan, pagka kaibigan lang, hindi ka matatakot na mawalan ng label na bf/gf kasi wala namang 'kayo'. Kahit simpleng away yan, di ka masasaktan kasi kaibigan lang naman kayo eh, eh kung syinota mo yan, edi away bati naman kayo, parang tanga lang. Edi sana kung kaibigan mo lang siya, ayos lang ang lahat. May mga tao kasing desperado pagdating sa mga ganyang bagay. Gusto nila, may pinopossess silang tao, na akala mo naman pag dating ng araw eh mapapangasawa niya yan. Nagmamadali kasi eh. Eh kung madaliin din kaya ang buhay niyo at bukas eh malagutan ka na ng hininga, payag ka? Mamadali ka pa ah.

Naniniwala lang naman akong sa buhay natin, may mga taong dadating at mawawala. Proseso yan. Di ko maexplain kung bakit o paano pero yan lang ang opinyon ko. Kunwari, may nakilala ka noong grade 1 ka. Pag grade 2 ka na, maaaring di mo na siya classmate, so move on. Tapos may darating. Ang tao, hindi yan mabubuhay pag walang karamay. Ganyan ang proseso, may mawawala, may dadating may mawawala. Hanggang sa maghahanap ka na ng pag-ibig. Di ko sinasabing syota, tulad ng inaakala ng mga kabataan sa high school. ang pag-ibig, mararamdaman natin sa taong hindi natin kakayaning mawala. At sila din yung taong willing ibahagi ang natitirang buhay nila kasama ka. Sa konseptong yan, dapat match kayo. Dapat parehas kayong oo. Kung may doubt isa man sa inyo, ekis. Mag-isip isip ka muna. Ang buhay kasi, hindi naman talaga dapat minamadali. Ewan ko, pero ang mundo ngayon, ang bilis talaga ng lahat eh. Kaya rin siguro bumibilis ang lifespan ng tao. Atat na atat tayong marating ang dulo, hindi na natin nakikita ang mga nasa paligid natin. Kung ako sayo, chill lang. Kalma. Slowly but surely dapat. Para easy going at chillax. Pag ganyan, natututo tayong maghanap ng kasiyahan sa mga simpleng bagay ng buhay.

RANT

Di ko alam kung magagalit ako sa school ko o hinde.
Dami kasing bobo sa mundo eh.
Daming malalandi.
Daming abno.
Ang daming pa-cool.
Ang daming mayayabang.
Pero kahit sabihin ko pa mga nararamdaman ko,
Di pa rin magbabago ang mundo.
Wala ngang nagbabasa nito eh.
Ewan ko nalang.
Wala na akong pakealam.
Di ko na alam sasabihin ko.

Estudyante Blues EP 13

Walang araw na di ka mababadtrip. Sabi yan saking ng classmate ko dati. Totoo yan. Kung badtrip ka sa umaga, good vibes sa hapon. Tapos vice versa. Ganyan ang takbo ng buhay. Puro kamalasan. Pero nangyayari lang naman yan kasi di tayo marunong tumingin sa mga magagandang nangyayari sa atin. Lagi nalang nating iniisip ang mga mali natin. Ang mga bagay na di natin nagagawa. Ganyan kasi ang tao. Laging nawawalan ng loob kasi may konting hindi tama. Naghahanap tayo ng perpekto. Akala natin posible yon. Pero wala naman talagang perpekto. Di naman kailangan niyan sa buhay eh. Maaaring magandang bagay ang pagiging perpekto pero aanhin mo yun? Di naman tayo nabuhay para maging perpekto ah. Magpasalamat ka nalang na nabuhay ka kasi may nangyayari sayo. Ikumpara mo nalang ang sarili mo sa bato. Ang bato, hindi nakakagalaw. Walang silbi. Pero nandito siya sa mundo. Wala din namang siyang magagawa kung gusto na niya mamatay, kung may buhay at isip man siya. Eh nandito siya eh. Mas malungkot siya kung wala siya dito. Dapat ganun din ang tao. Dapat matuto tayo makuntento. Wag na tayong maghanap ng wala. Hindi naman uunlad ang bansa pag nakakita ka ng perpektong bagay ah. Sa pagkabadtrip kasi natin, nagagalit tayo sa mundo. Naiiyak tayo kasi pakiramdam natin, tinatakwil tayo ng mundo. Ang taong ganyan mag-isip, mahina. Mahina ang loob. Natatakot kasi. Ang ugali naman ng isang tao, nadedevelop dahil sa mga tao sa paligid natin. Nakikigaya tayo kung pano mag-isip yung iba. Yan ang pinaka-maling bagay na nag-exist sa mundo. Pag nangyari kasi yan, nakukulong tayo sa pag-iisip ng iba. Natututo nalang tayo maki-gaya. Nawawalan tayo ng tiwala sa sarili natin kasi naiisip nating mas maganda yung naiisip ng iba. Walang sasay ang buhay mo kung ganyan ang takbo ng buhay mo. Parang clone ka nalang. Kawawa ka naman. Di mo na nakita ang buhay sa mo sa mata mo.

"Badtrip" "Malas". Mga salitang nagpapahiwatig ng ka-imperpekto-han ng buhay. Kahit normal lang yan sa mundo, hindi natin matanggap. Kasi iniisip natin lagi na may tutulong satin. Umaasa tayo. Mahirap naman talagang tanggapin eh. Pero kahit mahirap, ba't di mo subukan? Ang mga tao sa paligid natin ang nagiging dahilan ng pagiging mahina natin, kasi umaasa tayo sa kanila. May mga tao kasing di kaya manirahan nang mag-isa. Okay lang yon. Ganun naman halos lahat eh. Pero may mga tao ding kaya mag-isa. Kabilang ako sa mga taong ganun. Kung tutuusin, kaya ko. Siguro nga kaya mo din eh. Kaso ang mga bata kasi ngayon, puro relationship inaatupag kaya ayun, nasanay nang may kasama lagi. Pero pag nasanay tayo maging independent, mababawasan na ang iniisip natin sa ibang tao. Di mo na kailangan humingi ng tulong nila. Eh may mga tao talagang inutil. Konting problema, hingi agad ng tulong. Napaka-hina ng loob. Ang pangit ng ugali.

Problema ko ngayon ang nanay ko. Di ko gusto ugali niya. Kahit sabihin mong nagmamahal siya, (Lahat ng tao nagmamahal, parang presyo) may ugali siyang di kanais nais. Lagi siyang galit sa bahay. Pag nasa labas kasi siya, pinapakita niya sa mundong ayos lang siya. Siya yung mga taong di marunong humarap ng problema. Sa mga nakilala kong babae, pare-parehas silang ganun at siguro ay 2 lang yata ang kilala kong babaeng di ganon.. O 1 lang na babae. Ewan, konti lang ang kilala kong babae kasi nga di ko gusto ugali nila. Naiinis ako sa taong mahina. Mahina ang loob at mahina ang utak. Di ka pinanganak para maging ganyan, boi. May ugali din siyang mahilig siya magpanic. Mga nanay talaga. Ewan ko kung ganun yung iba, pero sa mga kaklase ko nung grade 6, wala akong nakilalang kagaya ng nanay ko. Lupit neto. Nakakainis din yung bigla siyang bubulong ng "Hayy buhayy" okaya "Hay jusko ang hirap" Sinabi ko na nga na hindi ko gusto ang weak. Ang hina ng loob. Kaya naman di ko talaga gusto ang mga babaeng pababae. Ang babae pa naman ang madalas mang gaya kung ano nakikita nila sa mga blog na walang saysay. Ang hirap intindihin ng babae. Tapos lagi silang nagpapahula. Ang daming gusto. Ang lalaki, sweet yan sa una pero mapapagod din yan ang magsasawa. Di pwedeng laging ikaw iniisip kasi dapat may balance ang relationship. Di pwedeng laging babae ang kawawa kasi babae. BS yun. Pero, balibaliktarin mo man ang mundo, wala akong nagawa kundi tanggapin sila. Di naman sila ang magiging dahilan sa pag-unlad ng bansa. I mean, yung ugali nilang pagiging... babae? Ewan. Basta. Bahala na. Tsaka di din naman ako naghahanap ng ka-relasyon kasi pasakit ang mga babae. Basta bahala na si batman. Okaya si Spiderman, mas astig yun eh.