Friday, pangatlong araw ng pagiging 4th year ko. Di ko alam kung baliw na ako o ewan. Di pa naman kami masyado naghihirap, pero ang sakit sa ulo ng mga naganap nitong mga nakaraang araw. Malapit na ko mabaliw. Di ko alam kung ano uunahin ko. Di ako masaya sa mga nangyayari ngayon. Ang pinaghuhugutan ko lang ng saya ay ang mga kaibigan ko, pero sila yung mga kaklase ko last year, pero di na ngayon. "Nakaka-stress."
Sa section ko ngayon, di ko alam kung magkakaroon ng pagsasama sama o unity tong section ko ngayon. 3 lang ang mga kaklase ko last year, bali apat kami. Nandun din ang mga naging kaklase ko nung first year at second year pero di na sila namamansin. Di ko alam kung ba't sila ganon. Di ko alam kung bakit nung first year kami, di na kailangan mamili ng kaibigan, basta makausap mo lang, pwede na, samantalang ngayon, kung sinu-sino ang mga magkakakilala, sila sila nalang din hanggang dulo. Masyado na yatang nagiging sarado ang isipin ng mga tao ngayon. O baka naman kasi sa umpisa pa lamang yan at tatlong araw pa lamang ang nakakalipas.
"Nakaka-stress" din ang mga subjects at teachers. Nakakainis yung parang inaasahan nila kami na makapasa ng UP, eh ang mga tinuturo lang naman samin, yung mga basic, at kung ikukumpara mo ang talino ng mga bata samin at sa mga bata ng Science High Schools, kamoteng kamote ang magiging itsura namin non. May mga batang matalino samin, na pwede mong itabi sa mga bata ng science highschools pero, wala pa sila sa sampu. Di ko alam kung paano nila natututunan yon sa lagay ng school namin. Di ko alam kung swerte sila dahil pinanganak silang matalino, o pinanganak talaga akong malas at di ko alam ang gusto ko.
"Nakaka-stress" ang ginagawa sa school. Pero yan ang di ako sigurado kung pano di nasstress ang iba at nagagawa pa rin nila magsaya. Siguro masyado nga akong nakatago sa mundo. Minsan naaawa na ako sa sarili ko. Di ko alam kung bakit nahahayaan kong nangyayari ang mga kamalasan sa sarili ko. Nakakabaliw lang.
No comments:
Post a Comment