Ganto pag bored

Notes 6

Ang gulo ng blog ko, gawa ng tamad. Hehehe. Try ko kaya ang wattpad? Kaso next time nalang, nakakatamad eh.

Estudyante Blues EP 4

Sa totoo lang, tinatamad akong magsulat. Tamad pala ako sa lahat ng bagay. Sorry naman.

May mga taong malaki ang problema. Malaki ang problema nila kasi hindi nila ito pinansin agad. Sa lahat ng bagay sa mundo, problema ang pinaka ayaw ko. Bilang isang estudyante, marami na kong naharap na problema, at siguradong maliit pa lamang iyon sa haharapin ko sa hinaharap. Hindi ko masasabing magaling ako diyan. Down to earth ang pang describe sakin, kaya mga problema ko, di ko masyado pinapansin. Alam kong nandiyan sila at kaya ko silang tapusin. Pero nasabi ko na nga, tamad ako.

Normal ang problema araw araw. Kaya naman minsan, di na ko gumagalaw para walang problema. Edi petix. Pero bihira ding nangyari sakin yan. Kawawa naman ako. Dahil nangyayari parin ang mga bagay bagay na ayaw ko. Kase go with the flow lang ako. Siguro ganyan talaga ang mga tamad. Malay mo, ganyan ka rin. Ewan ko sayo.

May mga tao namang kailangan talaga ng tulong sa problema nila. May iba pa ngang di talaga marunong humarap dito. Ako, marami akong natulungan. Di naman sa nagmamayabang ako pero laging ako ang hinihingan ng tulong. Lalo na sa love life. Di ko alam kung pano nila nalamang makakatulong ako, pero sige, go lang. Nakakatuwa ang mga problema nila, may isang lalaking torpe, kagaya ko. Tapos kung ano sinasabe ko sa kanya, yun din ang kailangan ko. Totoo ngang mahiyain ako, pero pag may takip ang mukha ko, mas madali mag salita. Hindi literal yan. Ganto nalang. Para akong super hero. Sa mundo ng mga super hero, hindi uso ang ipakita yung mukha ng mismong superhero. Kailangan ng maskara. Ganyan ang ginagawa ko ngayon. Di ako naglalagay ng mukha ko dahil... uhm. Ewan ko. Di ko trip eh. Mahalaga sakin ang privacy at ang personal space. Pero lumalayo na tayo sa topic. Balik tayo sa mga taong humihingi sakin ng payo. May babaeng bitter, pero sabi niya hindi daw. Parehas kaming galit sa malandi. Nangangati ako pag may nakikita akong malandi. Kainis.

Tutol ako sa mga kalandian ng mga bata ngayon. Siguro dahil ito sa internet. Mas madali nga ang buhay pag ang kaibigan mo, nasa harap lang ng computer. Pero syempre, iba pa rin sa personal. Kung ako pag pipiliin, mas gusto ko ang interaction pag personal kayong nag uusap. Hindi ako magaling diyan, kaya yan pinili ko. Sabi nga nila, pinipili mo lang ang wala ka. May mga taong torpe (gaya ko) dahil sa internet at text. At dahil na rin siguro sa pagkakatali ko sa linsyak naming bahay na wala akong kausap. Ayokong dumami ang mga taong kagaya ko na pag nilabas ng bahay, hindi nila alam kung pano harapin ang mundo.

Ang bata, hindi yan nilalagay sa isang lugar na walang kausap. Baka pag balik mo, nangangain na yan ng tao. Di naman sa galit, pero naiinis ako sa mga magulang na akala nila, tama ang pag lalayo nila ng kanilang anak sa sibilisasyon sa labas ng bahay. Magiging problema yan ng mga batang tulad ko. At sinasabi ko na sayo, hindi maganda ang may problema. At dapat may tao tayong mapagkakatiwalaan sa lahat ng bagay. At dapat wala sila sa internet.

Di ko maintindihan kung ano na ba talaga ang silbi ng facebook ngayon. Di ko alam kung aanuhin ng iba ang mga picture na pinost mo. Ang status na pamparinig sa mga kaaway. Nahihirapan ang tao humarap sa kaaway dahil hanggang facebook nalang sila. Kawawa naman. Pero ano nga ba mas maganda, yung madaling buhay sa internet o ang pag harap ng problema sa personal?

Magulo ang opinyon ko. Mahirap alamin kung ano ang tama at mabuti. Ang gulo ng mundo.

Notes 5

Uhhhhm. Di ko alam sasabihin ko. Nakalimutan ko lang.

Ngayon nlang ulit nakasulat dahil ngayon ko lang din nasolo ang computer. Di ako nagsusulat pag may ibang tao sa kwarto. At maaga ngayon at tulog pa sila. 8, maaga? Oo. Hangga't tulog sila, Maaga pa. Marami akong nagagawa pag tulog sila. Ayokong may nakakakita ng ginagawa ko. Labag sa privacy ko yun. Di ko alam kung bakit. Ayokong sikat. Nasabi ko na yan dati pa. Or di pa? Hay ewan ko.

Estudyante Blues EP 3

Sa buhay, sa bahay o kahit san man ako mapunta, ayokong mapaligiran ng taong galit. Nakakahawa sila sa vibes ng mundo. Kaya mahalaga ang pag iisip ng positibo. Pero kung may abno talagang naghahanap ng away palagi, yan yung mga taong ang sarap patayin. Yung chill chill ka na sa buhay tapos biglang kakausapin ka na badtrip sila. Ts mahahawa ka pa at madadamay ka pa at mag aaway pa kayo. Kung ganyan ka, pwede ba, MAG ISIP MUNA BAGO MAGSALITA. Di yung puro satsat. Ang tao pa naman, mas nadudulas pag galit. Minsan salita ng salita, di nila napapansing nakakasakit na sila. Bobo kasi eh. Ang pagiging bobo, wala sa talino kundi sa kung pano mo hinaharap buhay mo.

Ang masama sa lahat, may mga taong hindi talaga nag iisip bago magsalita. Di nila alam na kayabangan yun eh. Di ko alam kung bakit ganun ang tingin nila sa sarili nila. Masyadong lumaki ang ulo, akala nila tama ang ginagawa nila. Tapos iniisip din nilang batas sila. Kaya siguro naging ganun ang utak nila. Sa totoo lang. Kumukulo dugo ko sa mga taong ganyan eh. Makasarili. Di marunong umintindi. Tapos pag galit, nangdadamay pa. Kasi akala nila, nakakatulong ang pagsasalita. Ang mga pipi naman, kaya mabuhay ng di nagsasalita ah. Basta may taong handang tumulong para sa kanila. Pero yung taong iniisip niyang magaling siya tapos pag may kaharap ng problema, mag sisisigaw at sinisisi ang mundo. Bakit mo sisisihin ang mundo sa buhay mo? Gusto mo ang mundo pa ang mag adjust para sayo? Eh parte ka lang naman ng malaking bagay ah. Pag namatay ka ba, tingin mo makakatulong sa mga nagugutom na mga bata. Hindi ka kawalan dahil isa ka lamang tao at marami pang tao sa mundo. Hindi rin ikaw ang solusyon sa lahat ng problema, lalo na kung wala kang ginagawa para makatulong sa kapwa. Pero bakit ka nga ba aasahang tumulong sa kapwa, sarili mo nga, di mo matulungan. Kaawa awang nilalang.

Kung isang kang taong makasarili, kung gusto mong magbago ang mundo, baguhin mo muna sarili mo. Ang respeto, nakukuha, hindi hinihingi. Kung dapat kang respetuhin, ipakita mo kung bakit. Kaya bago tayo gumawa ng mga bagay, dapat kaya natin itong gawin sa sarili natin. Ang lahat ng gagawin natin, nagsisimula din sa atin. Parang sa Algebra lang, mag uumpisa sa loob papunta sa labas. Lahat ng bagay naguumpisa sa maliit, at lalaki din ito balang araw, wag lang tayong mawalan ng pag asa.

Kung nakakasakit ka ng ibang tao, magbago ka na. Hindi magbabago ang taong nasasaktan dahil binago mo na ang buhay niya. Eh tngn ka kasi eh. Lagot ka.

ANTS

making love, thinking "still a better love story than twilight"

useless post

watcha doing here? get out!

Notes 4

malaki ata font ko? ewan, nag iiba kasi depende sa computer eh, kagabi inedit ko sa netbook, ts ngayon sa laptop, ang gulo tuloy. ang landi eh

ba't kase kailangan may title, nakakapanghinayang din kung iiwan, baka kung ano isipin ng nagbabasa, kahit wala naman

ge ayos lang sakin, wala akong pake basta nagagawa ko gusto ko

INDIVIDUALISM :)

Notes 3 (random)

napaka init ng panahon ngayon, bawal ang badtrip.

alas kwatro na, pero parang tanghali pa rin

wala akong ideya kung ano ang sasabihin

di mo din naman ako papansinin

wag kang lumayo sa akin

nais kitang ibigin

sana mahulog ka sa bangin

at maghihintay ako doon sa ilalim

doon tayo magsuswimming

pwede rin sa beach, ayoko lang ng malalim

baka mapalayo ka lang sa akin

kahit na di mo ko kayang intindihin

kahit maguguluhan ka sa aking sasabihin

nais ko lang malaman mo

na bagay na bagay tayo

wag mo akong iwan

baka di ko kayanin

narinig ko na yan dati

di naman nila kaya tuparin

makinig ka nalang sa aking sasabihin

umasa kang marinig mo ang boses ko

kasi baka di ko kayanin magsalita sa harap mo

ewan ko kung bakit, pero ngumiti ka lang, nakakatigil ng puso

wag ka masyadong ngumiti, baka mapatay mo ako

pero syempre, joke lang yun

oo alam kong corny ako

di ko talaga alam sasabihin ko

dati lang, di kita kaya kausapin

pero ngayon nasa harap na kita

nabibighani lang ako sa iyong ganda

pwede ba pwede ba, tumigil ka na

pero dahil pakipot moves lang to, wag mo seryosohin

ang gulo ko, kaso syempre, conyo conyo din

bye bye

Pano inisin ang sarili/ibang tao

di ko alam kung bakit ka nandito, pero kung trip mo, go lang, basa basa din :)

1. BUMILI NG TICKET SA SINEHAN, TAPOS WAG MANOOD.

2. KUMAIN SA BONGGANG RESTAURANT, IWAN ANG WALLET SA BAHAY/KOTSE

3. PAG MAY NANGLILIMOS, KUNIN ANG WALLET. BUKSAN, ILABAS LAHAT NG PERA AT IPAMUKHA SA BATA, WAG MUNANG IBALIK ANG PERA SA LOOB, IBIGAY MO ANG WALLET NA WALANG LAMAN AT HOLDAPIN MO YUNG BATA

4. UMAKYAT-BABA SA ELEVATOR NG HOSPITAL (MAGANDA SA CAPITOL MEDICAL CENTER, TIP LANG ;) )

5. BUKSAN ANG COMPUTER, MAGLARO SA PAINT(DISKARTE MO NA YAN) AT LAGYAN NG EFFORT ANG GINAGAWA MO. PAG INABOT KA NA NG ANIM NA ORAS, I-EXIT MO AT WAG ISAVE. PERO PAG LUMAMPAS KA NG ANIM NA ORAS, KAHIT ISANG SEGUNDO, MAGHINTAY PA ULIT NG ANIM NA ORAS.

6. KUMANTA SA CR NG ISANG MALL, PAG NASA CUBICLE KA, BUKSAN MO ANG PINTO HABANG UMIIHI

7. KANTAHIN ANG BURN IT TO THE GROUND NG NICKELBACK SA HOSPITAL

8. DUMAMIT NG JEJEMON AT ILABAS ANG IPHONE

9. KURUTIN SA PISNGI ANG CRUSH MO, ALAM KONG DI MO YAN KAYA KAYA MAIINIS KA LANG LALO

10. SIRAIN ANG TV NIYO AT BUMILI NG MAS PANGIT, SISIHIN SI TATAY PAG NAGTANONG

11. BUMILI NG APA NG ICE CREAM, TAPOS KAININ, ISIPIN MO NALANG, ICE CREAM YAN

12. MAG GYM KA HANGGANG MAHIMATAY, PAG PINALABAS KA NA SA HOSPITAL, KUMAIN SA YAKI MIX

13. PUMUNTA SA NAIA PARA TUMAMBAY

14. PUMUNTA SA QUIAPO PARA MAKIPAG-ASARAN SA MGA HOLDAPER

15. BUMILI NG CELLPHONE AT IPAMIGAY SA TINDERA.

16. BUMILI NG BIG MAC AT KUMAIN SA STARBUCKS

17. HARANAHIN MO PINAKA PANGIT NA TAONG KILALA MO, TAPOS SIYOTA-IN MO AT PERAHAN

18. PUMUNTA SA CONCERT AT SUMIGAW NG SUNOG*

19. MAGPICTURE PICTURE SA BANYO NG MALL GAMIT ANG DSLR. SIGURADUHING MAY TAONG NAKAKAKITA SAYO HABANG PUMIPICTURE

20. PUMUNTA SA HORROR TRAIN SA TAAS NG STA. LUCIA METRO EAST, BUMABA TRAIN AT MAGPAPICTURE SA MGA  MULTO

21. DALHIN ANG CRUSH SA ENCHANTED KINGDOM, PERO HANGGANG GATE LANG

22. MAGHANAP NG IPIS SA BAHAY AT KUNAN SILA NG LITRATO

23. MATULOG SA REVIEW CENTER NA IN-ENROLLAN SA KATIPUNAN

24. KUMAIN NG MARAMI AT SISIHIN ANG MAID

25. BUMILI NG GULAY, PRITUHIN AT IULAM

26.LAKARIN ANG BUONG CAMPUS NG UP AT ATENEO

27. MAGNAKAW NG DAMIT NG KAPIT BAHAY NA NAKASAMPAY*

28. TUMIRA SA BAKANTENG LOTE MALAPIT SA BAHAY NIYO. PAG MAY NAGTANONG, SABIHIN MONG NAGCACAMPING KA LANG.

29. MAGCAMPING SA LOOB NG KWARTO, BUKSAN ANG AIRCON PATI TV.

30. ANGASAN MO YUNG MGA SIGA SA TINDAHAN NI ALING NENA*

31. MAGPAKA MR. BEAN NG ISANG ARAW AT UMALIS NG BAHAY. ISAMA MO DIN SI TEDDY

32. BUMILI NG ELECTRIC GUITAR KAHIT DI KA MARUNONG MAG GITARA

33. BUMILI NG DRUMS KAHIT DI KA MARUNONG

34. MAG PRACTICE MAGDRUMS PAG TULOG NA ANG KAPIT BAHAY

35. TUMAWAG SA PULIS AT SABIHING INIISTORBO KA NG KAPITBAHAY SA PAG PAPRACTICE MO MAG DRUMS

36. LIGAWAN MO YUNG CHICKS SA KAPITBAHAY, PAG KAYO NA, SABIHIN MONG BAKLA KA PALA*

37. BUMILI NG SASAKYAN KAHIT DI MARUNONG MAGDRIVE

38. MANILIP SA KAPITBAHAY*

39. BUMILI NG NETBOOK AT SAKSAKAN MO NG MARAMING LARO

40. SUMALI SA AMERICAN IDOL KAHIT DI KA MARUNONG KUMANTA, WAG KANG KAKANTA AT BUMATI KA LANG SA CAMERA, BATIIN ANG NANAY, TATAY, ATE, KUYA, KAPATID AT LAHAT NG KAKILALA

*maaaring makasakit sa damdamin, maaari ding mapahamak ang iyong sarili

WAG MONG SERYOSOHIN TO, TRIP KO LANG TO PARA DUMAMI POSTS KO, OKAY? WAG MO KONG HUSGAHAN AGAD AGAD. NAIS KO LANG MAGPASAYA, KUNG SA TINGIN MONG NAKAKASAKIT AKO, NAGSOSORRY AKO PERO DAHIL BLOG NAMAN ITO, BUKAS AKO SA LAHAT NG SASABIHIN MO, BASTA'T ALAM MO KUNG PANO KUMAUSAP NG MAAYOS. DI PO TAYO NAGHAHANAP NG AWAY DITO. :)

Mga batas ko (bawal umangal)

DA RULEZ

1. WAG MAGSALITA PAG GALIT.
bawal yun

2. WAG MAG-INGAY PAG MAY NAGTATRABAHO
unless necessary

3. GAWIN MO GUSTO MO
pero siguraduhin mo ding di ka nakakasakit ng ibang tao

4. MAHALIN KAHIT SINO
kahit kaaway, seryoso

5. WAG NA MAGSALITA KUNG DI ITO MAKAKATULONG
kung makikipag usap ka, gumamit ng tamang pananalita, iwasan ang pagmumura

6. WAG MAGHANAP NG AWAY.
kasi bad yun eh

7. PAG HINAHANAP KA NG AWAY, UMISIP NG PARAAN PARA MAKAIWAS
yan na nga lang gagawin mo, tatamarin ka pa. may solusyon lahat ng bagay, oy!

8. LAGING TUMULONG
except sa pag gawa ng masama, common sense, dre

9. WAG AGAD SUMUKO
matalo ka man, at least sumubok ka, at least di ka WEAK!

10. MAHALIN ANG SARILI, AT ANG DIYOS
magdasal lagi bago gumawa ng kung anong gawain, respeto sa sarili, kapwa at Diyos :)

yun lamang, next time na explanation, bored lang naman ako ngayon eh.

Notes 2

nung ginagawa ko yung EP 2, natagalan ako. may araw pa noong mag umpisa pero ngayon, gray at orange na ang mga ulap. ang daming distractions eh, sorry naman. pero wala pa naman sigurong nagbabasa dito, di ko naman kasi kinakalat tong blog ko. halos ayoko ngang sumikat to eh. baka kung ano pa isipin nila sakin. pag sikat ako, sisikat din ako sa kaaway. kaya iniiwasan ko sumikat. pero meron na din akong stalkers, yan din ang dahilan kung bakit inalis ko ang unang matino kong blog. sayang pero ayos lang. pwede naman umulit eh, hehe. lahat naman ng nasa internet, kaya ibalik. siguro.

dito ko din nakuha yung iba pang nonconformists. mabuhay kayo, saludo ako sa inyo! :))
http://www.linkedin.com/answers/professional-development/career-management/PRO_CMA/575821-4028717

sa totoo lang dati ko pa nakita yang site na yan pero syempre ngayon lang din blog ko, ngayon ko lang din masheshare. mehehe. di ko alam kung bakit binabasa mo pa to pero kung gusto mo talaga, go lang. maghintay ka lang minsan at magdasal ka ding wag ako tamarin dahil baka mabulok din to balang araw. pero bahala na sa ngayon. hehehehe

Estudyante Blues EP 2

malikot nanaman utak ko ngayon. sa totoo lang ay hindi ko alam kung bakit ako mag popost ngayon kahit wala akong issue na maikkwento. ahh. tumawag si nanay kanina lang, bago ko tignan ang blog na to. dahil galing ako sa review, at last day na bukas, mga mock exams nalang inaabala namin. eh si nanay, nangamusta. sabi ko "ayos lang" dahil yan lang ang dalawang salita na pwede mo isagot sa halos lahat ng tanong ng nanay. napaisip tuloy ako at ngayon, naisip kong itopic nalang iyan.

kung iyong mapapansin, problema ko talaga ang plano ko sa college. di ko talaga alam ang mangyayare sa hinaharap pero di ko na din masyado iniisip at hinahayaan ko nalang lumipas ang oras. maraming nangyayare sa paghihintay, madami ding nasasayang. siguro nga, kampante talaga ako, pero yung mga tao sa paligid ko, hindi. malakas ang kutob kong kinakabahan ako kase kinakabahan sila para sakin. normal lang to sakin, ang maging kampante. pero pag may ibang taong naglalagay ng ideya na kabahan ako, kakabahan talaga ako. yung okay na lahat sabay magkakaroon ng di kanais nais na bagay.

halimbawa na nito ang magulang ko. kadalasan to pag nagdadrive ang tatay ko. tapos biglang may tatawid nang biglaan, ang nanay ko naman, tila umiire ng sandalian(sorry nay! :D). tapos si nanay, congrats! instant na papagalitan siya ni dadeh. gusto pa ni itay na itape na yung bibig ni mameh dahil nayayamot siya pag ganun. kung sabagay, sinong tao bang matutuwa pag biglang nagpapanic ang ibang tao, eh kung maayos naman ang daloy ng lahat.

kampante ako sa lahat ng bagay. hindi totally lahat dahil etong college nga, nakakasakit pa sa ulo. pero pagdating sa mga nangyayare sa mundong ginagalawan ko, di na ko nagpapanic. isang beses pa nga sa service ko, yung babae naming driver, tila nagbasketball at nag no-look drive! no-look pass nga hirap ako ts siya kaya niya yun! muntik na kaming sumayad sa pader ng isang kanto. nasa harapan pa ako nun, 3 kame sa harap, kasama na si no-look ate driver. kaklase ko din ang katabi ko sa harap. pag dating namin sa classroom ay sabi nung kaklase kong katabi ko, bakit di daw ako nagreact. ewan ko kung ano meron sa kin. eh ganun talaga eh, edi go lang.

may tawag sa mga taong kagaya ko. "nonconformist" ang tawag. diniscuss samin yan last year. buti at sinabe samin yan, kundi, di ko alam kung anong pandescribe saken. may mga sikat ding nonconformists tulad nina Albert Einstein, Marilyn Manson, Martin Luther, Ghandi, at marami pang iba, pero sila lang talaga yung nakilala ko at naging dahilan ng pagkumpara ko sa sarili ko sa kanila. ang nonconformism ay iba sa pagiging makasarili. sila yung mga taong may opinyon sa buhay pero di nila pinapakealaman ang opinyon ng iba. hinahangaan ko sila. hindi sila yung taong kokontrahin ka dahil sinabi ko na nga, wala silang pakealam. sa madaling sabi, marunong sila rumispeto. maliban nalang kung alam nilang may mali. dahil bukas ang isipan nila, itatama nila ang nakikita nilang mali. ganyan ang nangyari kay Martin Luther, inaway niya ang simbahan. kung di mo alam ang kwento, isearch mo nalang sa wikipedia. pero di niya kasalanan yun, dahil may mali naman talaga ang simbahan sa panahong iyon. basta yun na yon, di ko na maikkwento dito.

sa totoo lang, ganun din ako. ang kaibahan lang sakin, alam kong bata pa ako kaya di muna ako nagsasalita at di ko muna pinapansin ang mga taong di marunong rumespeto at mabuhay ng mabuti. sa susunod ko na ididiscuss yan. pero ngayon, sinasabi ko lang na hindi ako matapang para lumaban kahit saan. kaya wala nalang akong pakealam ngayon. ang mga opinyon ko, di ko na ipinahahayag sa iba. di ko alam kung magiging ganto ako habang buhay o magbabago pa ako. pero di ko na muna iniisip yan ngayon. dumadaan lang sa isipan ko ang mga bagay na yan pero di ko na din masyado iniisip. hayaan mo na.

mahirap din maging nonconformist. iniisip nila kakaiba ka. pero sa maling paraan. ang tao, laging unang hinahanap ang mali. kahit gano pa kabait ang isang tao, di maiiwasan yan. normal na ata yan sa lahat ng bagay, kahit siguro sa mga palaka at iba pang mga hayop. pag ako hinuhusgahan, pinapansin ko pero di talaga ako aangal. marunong akong umintindi ng tao, hinahayaan ko nalang. totoo pala sinabi nila, down-to-earth daw ako. eh tinanong ko lang meaning niyan, pinang describe na yan saken. hehe.

napakaweirdo ko. kaya naman may quest akong hanapin ang mga taong gaya ko. napakahirap nito. pero kaya ko maghintay. sanay ko sa hintayan. wala akong pake. hehehe.

Notes 1

sa totoo lang, tinatamad ako ngayon. di ko alam kung ngayon lang ako ganto o palagi, di ko na din napapansin. madami akong iniisip. iniisip ko kung bakit mas masaya ang high school kesa sa college, eh sa college, mas hard core ang nangyayare. pero di ko alam kung mas maghihirap ako sa college o patikim pa lamang ng paghihirap ang nadaanan ko sa high school. isa pang nakakainis, yung mga ka batch kong walang pakealam sa college entrance exam. di ko alam kung ano meron sa magulang nila at di na sila nagreview. sobrang nakakainis at nangangati akong sunugin sila ng buhay. bakit sila nakakaranas ng saya tapos kame, naghihirap. parang sa pera lang yan eh, mayaman sila ts kame, wala pang kalahati ng yaman nila. pero para sakin, okay lang ako sa pagiging ignorante nila at buhay naman nila yon at wala akong mapapala sa pangengealam ng buhay ng iba. siguro nagpapanic lang ako para sa college kaya ako ganto. ewan ko. tapos yung linsyak na course ko pa, di ko pa alam. buti pa yung ibang tao, alam na nila kung ano sila, alam nila mga kakayanan nila, pero ako, wala akong ideya kung ano kalalabasan ko pag graduate ng high school. hindi ko na ginustong tumanda simula ng 3rd na ako. pero as always, nangyayari na yun kahit bali baliktarin ko ang mundo eh, edi go lang. yang ang mga naiisip ko ngayon, di ko alam kung yan lahat o, ewan ko. may soundtrip pa ako eh, hehe.

Estudyante Blues, EP 1

yiuuun. episode 1 daw oh, daming alam. di ko pa alam kung tungkol san to. siguro ilalaad(wow lalim) ko nalang siguro sa sitwasyon ko ngayon.

notes: tagalog na gamit ko, di tulad ng dati kong blog, pag english kasi mabagal ako magtype at mag isip.

okay. di lahat ng bata, nakakapag aral. merong nakakapunta sa eskwelahan pero wala ding pumapasok sa isipan. meron ding mga batang gusto matuto, kaso bangag ang teacher at di sila natuturuan ng maayos. ilan yan sa problema ng bansa ukol sa edukasyon. naranasan ko na yan at sigurado akong hindi lang ako nakaranas niyan. minsan dadating sa puntong mahirap pumasok ang isang bagay sa utak, pakipot pa kasi eh, no.

ngayon, alam nating ang high school, lalo na ang 3rd year at 4th year ang tulay patungo sa college. dito papasok ang napakatinding problema ng isang batang bobo at mangmang tulad ko. siguro mag pasalamat ka na at sasabihin ko to, at lalo kang magpasalamat kung mababasa mo ito at di ka pa high school o mag hahigh school ka pa lang.

eto na. ang tao, iba iba ang paraan kung pano sila matuto. dapat bata(as in bago mag aral at pumasok sa impyerno) pa lang ay inaalam na ng MAGULANG kung ano kaya mo, kung mabilis ka bang matuto, kung saan ka mahilig, kung anong mga bagay ang ayaw mo. dapat lahat ng iyan, alam nila. tandaan: MAGULANG lang ang dapat gumawa niyan, o kaya kahit sinong nakakatandang may matinoong pag iisip at di sugarol at.. at, wala na kong maisip. basta matinong nakatatanda.

ngayon, pag di nila alam kung pano gawin yon, ipinapakita na ng bata iyon. sabihin na nating kaya na nito magsalita. dapat magaling ka mag obserba. minsan, may mga batang magaling makatanda ng mga bagay bagay na sinasabi mo, kahit walang katuturan. nayari ako ng pinsan ko dahil diyan. mag ggrade 2 pa lang (yata) siya ngayon, last last week eh pumunta siya sa bahay namin, 3 araw siya dito, isang bagay na di ko pa nagagawa(yung overnight na walang magulang sa bahay ng pinsan). noong hapon, sabi niya magbasketball kame, maaraw nun at inaantok ako, di ako pumayag. sabi ko pag gising ko nalang. nakatulog ako ng 3 oras, pagbaba ko, sinabi niya, magbasketball na daw kame. eh yung magulang ko, di naman ako pinapalabas at sixpm na nun, wala ng araw. wag mo na intindihin storya ko at isipin mo nalang na matalino ang batang ganun. may mga magulang kasing kung anu ano trip kung pano magpalaki ng bata. basta yun na yon, matalino siya.

minsan din, ang bata, nagpapakita ng interes sa mga bagay bagay tulad ng pagkanta, pag sayaw. normal to sa bata. hindi pa siguradong talent yan. ngayon, pag laki nila, gusto pa rin nila kumanta o sumayaw, at ayaw na nilang bitiwan yun, talent na talaga nila yan. tinuruan ako last year ng tutor ko na galing din sa school na pinapasukan ko ngayon, tinuruan niya ako kung pano malaman yung talent mo. madali lang naman: pag pinakanta ka, tapos di ka na nahihiya, talent mo yun. yung as in wala nang angal angal na, ''eh nakakahiya'', kung may relasyon ka sa pagkanta, tapos mahihiya ka din kumanta, nako hiwalayan mo na yan.

eto mahalaga para sa magulang: WAG MO IKULONG ANG BATA NANG WALANG GINAGAWA. ganyan ako pinalaki kaya di ko alam talent ko, di ko alam gusto ko. seryoso. hindi ako lumaking lumalabas ng bahay para makipag laro, wala akong kaibigan sa kapit bahay. di din ako pinalaking ineenroll kung saan saan tulad ng basketball, dancing lessons, at mga kung anu anong lesson pa, kaya parang wala din akong kakayahan na pisikal. buti ngayon nahihilig ako sa basketball kaso DI AKO PINAPALABAS NG BAHAY KAHIT SA COURT. kung payagan man ako, mukha akong tangang walang kaibigan pag dating sa court samen. HIRAP DIN AKO MAKIPAG USAP. promise. di kasi ako lumalabas ng bahay at nagsisisigaw sa harap ng tindahan, bale daig pa ko ng mga prep na bumibili sa tindahan. hirap ako magsalita. kaya hirap din ako makipag kaibigan. kung titignan mo pa twitter ko, eh anim lang yata nakakausap ko, mga classmate at mga sa text ko lang nakakausap na babae, pero di sa personal. di din ako pinalaki sa video games kaya di ako gamer. puro computer lang ginagalaw ko at NBA 2k10 lang nilalaro ko, galing pa yun sa kaklase ko. Hindi nga ako natuto mag crack ng file kase kulang talaga ako sa exposure. di lang sa computer pero kulang exposure ko sa lahat ng bagay sa labas.

pag ganyan pinalaki ang bata, congrats, 70% dead kid yan. maaaring binubully pa yan sa school, malay mo. buti nga di ako nabubully dahil mabait pa naman ako at medyo madaldal at hindi totally dead kid at may konting talino pa din ako. salamat sa Diyos.

pero seryoso, kung magulang ka, wag mong masyadong limitahan ang ginagalawan ng anak mo. wag mo din masyado luwagan ang ginagalawan niya, baka maging banakal pa yan. tsaka mahalaga ang pagbobonding niyo, unahin mo ang pisikal na activities, dahil dun, nagkakatiwala ang bata sa magulang at pag may tiwala na, masasanay silang lumapit sa inyo.

bilang isang bata ngayon, di ako masyadong malapit sa magulang ko. sinisisi ko sila kung bakit di ko alam gusto ko ngayon. dahil malapit na din ako mag college, hirap talaga ako kung ano gusto ko. tapos kung ikukumpara mo ang mga tinuro sa school namen sa ''nirereview'' ko lang dapat sa review center, tila wala din akong natutunan sa school ko. mayroon nga pero di sapat. mahalaga ang pag aaral at ang paaralan. sa review center, ''REVIEW'' dapat ang ginagawa, pero ang nangyayare sakin, halos dun ko lang din nalalaman lahat, at dahil nga ''review'' lang yon, mabilis ang turo. di ko talaga alam course ko. wala akong alam ngayon. nakakainis dahil pakiramdam ko, late na akong lumutang sa mundo. maraming taong nakaranas nito ngunit sa kasamaang palad ay sila ay sumuko. madami na kong nasubukan at marami na din akong hindi sinubukan, madami na akong sinukuan, at ayokong ginagawa ko yun. nais kong mag bago. pero ngayon, di ko muna pinoproblema yan. sumuko man ako sa pag aaral, no choice talaga ako na mag aral pa din. ginagawa ko din kahit ayaw ko. malay mo may marating din ako. ewan ko nalang. basta di ako sumusuko, kahit mahirap. iniisip ko ngang, kung bagsak, edi bagsak basta wag sumuko.

ang paglaki ko naman, ay syempre, sa lahat ng tao, lumalaki tayo kasama ang magulang. sila dapat ang gabay natin sa buhay. pero kung di ka kinakampihan ng magulang mo, sundin mo ang mabuti at gawin mo ang mabuti, kahit maliit lang ito. kahit sinisisi ko magulang ko kung bt ako abno(hoy di yan literal), wala din naman akong magagawa dahil magulang ko sila. kahit di ko sila masyado pinagkakatiwalaan, basta naniniwala ako sa sarili ko at sa Diyos, yun lang ang mahalaga sa akin.

Hello :)

Dahil wala akong maisip sa una kong blog, di ko alam kung busy ako masyado o tamad lang talaga ako. Mahirap mag isip. Pero ganun eh. Dito nalang ako magsusulat, para walang conyo conyo. Di ko first time mag blog, pero nakadami na ako dahil wala sa kanilang umasenso. At yung iba, nayamot lang ako. pero that's life. dahil high school pa lang ako, di ko pa alam gusto ko sa buhay kaya chill chill muna. tinatamad na din ako mag capital kaya walg ka na maarte. kung gusto mong magbasa, ituloy mo lang, kung ayaw mo, close tab mo na, bahala ka. di ko alam kung ano malalagay ko sa blog na to, pero wala lang, type type lang din. blog lang naman eh. mahirap mag isip ng sasabihin kahit intro pa lang. mahirap mag isip kasi madami akong naiisip. parang bumubuhos ang mga idea(di ko alam tagalog niyan kaya conyo conyo diiin) sa utak ko, hindi ko na masulat at lumalayo ako sa mismong topic. pero kung alerto ka, wala pa naman talaga akong topic. sino tanga sa'tin ngayon? pero syempre joke lang yun. kung sa tingin mo para kong bata, sorry bata pa talaga ako. as in tila immature na weirdo na walang direksyon ang buhay. ang dapat ko ngang ginagawa ngayon ay ma... mag.. mag ar.. mag... ara.. aral.. pero may sayad utak ko at wala sa mood. di ko alam, di ko din maintindihan sarili ko. kaso kahit baliktarin man ang mundo, nangyayari pa rin ang mga ayaw ko. eh ganun eh, edi okay, wala naman akong magagawa sa flow ng mundo. mukhang mahaba na natype ko pero di ko alam kung pano ititigil. muntanga eh, pero ganun talaga. tsaka wala pa nga akong topic at first post din to. ewan ko. siguro maglalagay nalang ako ng kung ano nangyayare saken. as if may pake ka, pero wala akong pakealam sa pakealam mo, meron man o wala. ikaw na mag isip niyan at tinatamad ako mag explain. basta yun na yon. tatapusin ko na to. yun. ge. k. bye.