Mag-isa

Di ko alam kung na-blog ko na to.

Sabi nila, walang taong kayang mabuhay mag-isa. Totoo naman. Tignan mo naman kung anong nangyari kay Tom Hanks sa Cast Away. Alam mo na yun. Pero ano nga ba ang dahilan kung bakit mahirap mabuhay mag-isa?

Ang pinaka-logical na sagot (para sakin(dahil nasa blog ko ikaw ako ang masusunod)) ay syempre, hindi perpekto ang tao, kailangan niya ng tulong. Nung mga nakaraang araw lamang, akala ko pwede na kaming mag-isa isa sa college. May mga tao naman kasing ganun eh. Pero netong mga nakaraang araw, nalaman ko lang na marami kang mami-miss sa buhay mo kung umiiwas ka sa tao. Seryosong usapan na to.

Ang pagiging isang individualist ay mahirap. Tama ngang hindi ka nakakaistorbo sa buhay ng iba. Ayaw mong pinoproblema yung buhay ng ibang tao. Ayaw mong maattach sa kanila kasi nagiging concern ka sa mga ginagawa nila. Sa simpleng salita, ayaw mong mangealam sa buhay ng ibang tao at problemahin mo nalang ang sarili mo, para at least alam mo kung kelan tulungan ang sarili mo.

Pero sa naranasan ko, napansin kong marami akong hindi nalalaman kung hindi ako nakikihalubilo sa iba. Marami ring pagkakataon na mayroon sana akong matututunan pero dahil sa paglayo ko sa iba, nasasayang na. Kung ikaw yung taong gusto magshare pero inuuna mo ang pakikinig, ikaw na rin ang lumapit. Dumarating na nga yung pagkakataong magshe-share ka rin.

Kung problema mo ang pagiging mahiyain, may solusyon diyan. Unti-untiin mo lang. Wag ka matakot. Basta wag na wag mong idi-discourage yung sarili mo. Nagsasayang ka ng mga pagkakataon. Magtiwala ka lang sa sarili mo. Mahalin mo yung sarili mo. Basta unti-unti lang. Mabuti na yung gumagalaw kahit konti kesa wala kang narating. Kaya ka nga nagpapractice eh. Lahat ng bagay, kaalaman o talento natin ngayon ay maaaring konti lamang pero pag nagfocus ka at napapractice mo, siguradong mag-iimprove ka.